Aydın’da Şeftali Yetiştiricileri Zor Durumda
Entelektüel Türkiye’de şeftali üreten Mehmet Cazip, “Artık güzel ağaçları kesmek zorunda kaldık. Bunun için dallarını yere indirdik. Şeftalileri bu şekilde topladık. 5 lira olunca 7 lira oldu.” 8 lira, artık maliyeti karşılamıyor. Ağaçlarımızı bu şekilde sökeceğiz. “Benzin çok pahalı. Dolar tükeniyor. Tüm çiftçiler olarak ne yapacağımızı bilmiyoruz. Biz çiftçilere kimse yardım etmiyor. Artık işçilerin maaşlarını ödeyemiyoruz” dedi.
Aydın’ın Atça İlçesi’nde meyve üretimi yapan üreticiler şeftaliden bekledikleri karı elde edemedi. Günlük 250 lira kazandıklarını belirten mevsimlik tarım işçisi hanım, “Bizim yevmiyemiz 250 lira, aldığımız para yetmiyor. Her şey pahalı. Günlük yevmiyemiz düşük. Tabii iki taraf da haklı. İşveren haklı, işçi de haklı.”
“ÇİFTÇİLER OLARAK NE YAPACAĞIMIZI BİLMİYORUZ”
Şeftali üreticisi Mehmet Alımlı şunları söyledi:
“Artık güzel ağaçları kesmemiz gerekiyor. Bunun için yerlerine kadar olan kısımlarını kestik. Şeftalileri de bu şekilde topladık. 5 lira, 7 lira, 8 lira olunca yer kaplamıyor. Maliyet. Ağaçlarımızı bu şekilde sökeceğiz. Mazot çok değerli. Dolar kelleyi kaybediyor.” Tüm çiftçiler olarak ne yapacağımızı bilmiyoruz. Çiftçiye kimse yardım etmiyor. Artık personele ödeme yapamıyoruz. uygun olduğunu söylüyorlar. Burada sulama maliyeti var, saati 200 lira. Sulama parası, gübre, ilaç, bunlarla baş edemeyiz. Onları karşılayamayız, bu yüzden onları kaldıracağız. Bunlar erkenci şeftalilerdi ama şimdi erkenci şeftali olsalar bile farkında olmadan kaldıracağız çünkü maliyetlerini korumuyorlar.
“ÜRETİLEN MALLARIN PARALARI BİLİNMİYOR”
Diğer bahçemizde para kazanmadığımız için şeftalinin kollarını kırıp o halde topladık ki hasat maliyeti düşsün. Birinci kalite mallar 7-8 lira aralığında satılıyor. Bu içici formda meyvelerimiz var; Bunlar da satılmıyor, çöpe atıyoruz. İkinci kalite ürünlerimiz de var. Bunlar da 3 lira bandında satılıyor. Satılmazsa suluğa dökülür. Hiçbir şey alamıyoruz. Çalışan arkadaşlarımız da 250 lira ve 300 lira bandında para alıyorlar. Çok mutlu değiller. Onlar da bizim gibi çalışmak zorunda, ‘ekmek için’ diyorlar. Kimse senin halinden memnun değil. Bugün gübre 600-650 lira denilince çiftçi kuruşunu gidince ödüyor. Ama tarlada hasat yapınca fiyatını söyleyemiyorsunuz. Git gübre ve ilaç al, bir kuruş verirsin.”
“PARAMIZ YETMEZ, HER ŞEY PAHALI”
Şeftali bahçesinde çalışan kadın işçi, “Haklarımızı alamıyoruz. Sabah 5.30’da işe başlıyoruz, 12’ye kadar çalışıyoruz ama hakkımızı alamıyoruz. Zaten para yetmiyor” dedi. Başka bir çalışan, “Emek değerli, mazot değerli. Sürürsün, gübrelersin. Ondan sonra senin malına 3 kuruş verirler. Şeftali şu an 7-8 lira civarında. Geride kalanlar içiciye gider” dedi. , ama meyve sıkacakları gerisini almıyor, olduğu gibi çöpe gidecekler. “Günlük 400 lira alıyorum. Et alırsam evin yolunu bulamam. Ben yalnızım, ben tek bir insanım. Bir hafta çalışıyorum, sonra hiçbir şeyim yok” dedi.
Başka bir çalışan, “Şeftali para kazandırmadığı için yevmiye artmıyor” dedi. Çalışan başka bir işçi, “İşçi hakkını alamıyor, üretici ürettiğinin karşılığını alamıyor. İki taraf da rezil. O uygunsa, her şey uygun olur.”
Diğer kadın çalışanlar ise, “Günlük ücretimiz 250 lira, aldığımız para yetmiyor. Her şey pahalı. Günlük ücretimiz düşük. Elbette iki taraf da haklı. İşveren haklı, işçi de haklı.” “
